Sewgili öküzümm, Çocuktuk ana okula giderken suluklarımız aynıydı, annemler bize aynı elbiseyi almışlardı, benimkinin çiçeklri sarı seninkinin kırmızıydı:)) Sabahları ya senin annen ya benimki okula bırakırdı bizi. Sonra 4. sınıfta sınıf arkadaşım oldun tekrar, sonra ortaokul. Kişilik çatışması yaşarken benliklerimizi ararken, ergenlik denilen o berbat dönemi yaşarken yine yanımdaydın. Sonra liseye başladık okullar farklı ,arkadaşlar başka oldu.Büyüdük biraz daha, hayatı ve gerçekleri biraz daha gördük. biraz daha sorumluluk sahibi olduk. Ve işte üniversiteliyiz artık. Şimdi yinee bi zaman tünelnde yine bambaşka yerlerde ve hayatlardayız. Ama hayatta değişmeye şeyler vardır. Sende benim hayatımda değişmeyen gerçeklerdensin. Çocukluk arkadaşım, komşum, sınıf arkadaşım, akrabam, kardeşim, arkadaşım, dostum ve en önemlisi haywanım:)) düşündükçe, hatırladıkça aslında hayatımının ne kadar merkezinde olduğunu anlıyorum. dünümde varsın bugünümde ve eminim yarınımda da olucaksın... yine beni dinliceksin bazen kızıcak ,bazen gülüceksin halime; ama hep gerçek Aysuyu bulcaksın karşında bende hep taaa bebeklikten bildiğim Sedayı. Hayatlarımız değişcek , arkadaşlarımız, evimiz işimiz belki eşimiz ; ama biz (sen ve ben) aynı sevgiyle ve saygıyla bağlıı olucaz birbirimize. Hayatım boyunca bana kattıklRIN ve katacakların için teşekkürler. Her şey GÖNLÜNCE olsun...